Op de barricaden

De bal kan raar rollen.
Het ene moment heb je de afdruk van je headset nog in je hoofd staan en het volgende moment ligt daar een boek.
En vervolgens ligt daar inplaats van een nieuw boek (waar ik overigens wel aan bezig ben) het verzoek om de week een column te schrijven op de FNV-Kiem site.
Ik had in een overmoedige bui de FNV, de grootste vakbond van Nederland met enkele miljoenen leden een exemplaar van mijn boek gestuurd met het verzoek het te recenseren in hun ledenmagazine
Schijnbaar onder de indruk van het boek kwam naast de toezegging van een recensie ook het verzoek een 'bondbrede' column te schrijven over wat er zoal speelt in de spelonken van het onrecht, een oord waar ik helaas regelmatig vertoef.
Ik heb daar een pseudoniem voor bedacht en heb gekozen voor "De kleine man".
Ouderen onder ons weten wie ik bedoel, de protestcreatie van Louis Davids.
Een geweldig lied met een even sterke tekst waarin hij de vloer aanveegde met het de establishment.

Op de barricaden dus! voor mij een heerlijke opdracht waarin ik ongelimiteerd misstanden aan de kaak mag stellen en heerlijk venijnig kan uithalen naar lieden die het niet zo nauw nemen met het welzijn van hun medemens en hun rechten.

Zodra de eerste pennenvruchten van mijn hand op de site staan zal ik de link hier graag plaatsen.

De kleine man

Lotgenoten

Tja, als het ei gelegd en uitgekomen is wordt het als vanzelfsprekend wat stiller op het BLOG.


MAAR..............dat wil niet zeggen dat ik stil zit, dat er geen actie ondernomen wordt door hele goede vrienden die vinden dat er nog veel meer boeken verkocht moeten worden en ik volgend jaar het boekenweekgeschenk zou moeten schrijven.
Hartstikke leuk en vlijend natuurlijk, maar de èchte pluim op m'n hoed kreeg ik vanmiddag.
Ik werd gebeld door iemand uit het zuiden van het land die m'n boek gelezen had en alle moeite van de wereld gedaan had om achter m'n telefoonnummer te komen.
Hij vertelde dat hij lotgenoot was, het boek in één adem uitgelezen had en dat hij hetzelfde bij de ....bank meegemaakt had.
Eén groot Dejavu was het en tijdens het lezen was alle ellende weer bovengekomen. Máár... het deed hem goed dat het nu opgeschreven was en hij nu niet langer meer het gevoel hoefde te hebben dat hij gek was en gefaald had in zijn werk.
Hij vertelde dat hij inmiddels gepensioneerd was maar regelmatig terugdacht aan de zoals hij het beschreef 'de slechtste jaren uit zijn carrière'.

Na een lang telefoongesprek hing ik met een behoorlijk dubbel gevoel op.
Ik wist niet goed of ik nu blij moest zijn met de schouderklop of verdrietig vanwege 'mijn gelijk'

Ik denk dat m'n volgende boek maar zo leuk moet zijn dat iedereen zich tranen lacht en ik bedankjes krijg van de tissuefabrikanten.

Jan

De tam tam doet z'n werk

Het gaat nog steeds erg goed met de verkoop van het boek.
Iedere keer verbaas ik me er weer over dat er weer meer exemplaren verkocht zijn, terwijl de contacten met de pers pas eigenlijk van afgelopen week zijn.
Maar ècht verbaasd was ik over het contact dat de FNV bondgenoten.
Hartstikke interessant vinden ze het, en ik moet jullie bekennen; dat soort uitspraken gaan er bij mij in als 'Gods woord in een ouderling'.

Prima! want daar was het me uiteindelijk om te doen.
De rechtsongelijkheid en het onrecht dat lotgenoten treft, dat moet echt anders en daar is deze FNV reactie zeer welkom bij.

Ik hou jullie op de hoogte.

Jan Vredenburg

Hij is berucht en sluipt ongemerkt binnen

Mag ik u voorstellen: Het zetduiveltje.



Hij is niet kwaadaardig, maar meer een lastig plaaggeestje die ongemerkt toeslaat.
Helaas zie je z'n duivelse plagerijtjes pas als het echt te laat is, namelijk als je boek gedrukt is.
Met de post komt je auteursexemplaar binnen en benieuwd pak je je eigen boek uit.
Dat is een bijzonder moment, dat kan ik u verzekeren.
Ik wil niet zover gaan dat ik een vergelijking ga maken met de geboorte van mijn kinderen, maar het is toch een stukje ziel en zaligheid wat je daar in handen hebt.

Dan ben je natuurlijk ook benieuwd hoe dat nou leest, je bent gewend aan de A4tjes en de pagina's op je beeldscherm maar dit is andere koek!

Dus....een kop thee, Maria biscuitjes erbij en je zoeft als het ware door de eerste pagina's heen.
WOW denk je, dat leest lekker weg dus ...nóg een kop thee en nóg meer biscuitjes en dan.......een hapering. Dat had je toch echt anders geschreven.
Je weet het zeker, want het manuscript ken je van voor naar achter, van binnen en buiten en visa versa.
Dan realiseer je je dat je opgenomen bent in de beginnende schrijverslijst van het zetduiveltje.
Enfin, hij heeft z'n visitekaartje achtergelaten en ik heb 'm streng als ik ben de toegang tot mijn toekomstige kopij en manuscripten ontzegd.
En mocht u een storend foutje tegenkomen: Sorry

Jan Vredenburg

En toen....was er even rust

Het klinkt gek, maar toen ik vanmorgen de mail opende en er geen berg nieuwe berichten waren, was ik oprecht teleurgesteld.
Wow, dacht ik meteen, dat went snel, al die aandacht en lovende woorden.
Ik moet toegeven, het werkt verslavend hoor, complimentjes, uitnodigingen voor interviews en opporrende mailtjes van je uitgever van dit moet nog, en dat moet nog.
Maar vandaag......was er rust.
Ik heb nog even zitten wachten tot m'n Lap-Top 'bling' zou zeggen en er tòch een bericht in de mailbox zou zitten, maar het mocht niet zo zijn.
Dus dan maar zelf aan de slag.
Mooie persmailing gemaakt voor 'collega' vrienden van de schrijvende Pers met het verzoek een lovend stukje aan 'Er zijn 12 wachtenden voor U' te wijden.
Gisterenmiddag vond ik mijn 'auteursexemplaar' in de bus en ik voelde me oprecht trots met dat allereerste exemplaar in mijn handen.
Vanmorgen in alle vroegte natuurlijk ook nog even ingelogd op het auteursgedeelte van de uitgeverssite waar de bestellingen bijgehouden worden, en ik moet u zeggen....ik ben trots op jullie.
Laat ik zeggen dat nu al na nog geen volle week de eer al gered is, en dat is meer dan ik ooit had durven dromen.
Vanuit een druilerig Dronten wil ik jullie dan ook heel erg bedanken.

Jan Vredenburg

Het vervolg

Er zijn 12 wachtenden voor U is als een steen in de vijver
U kent dat wel, je gooit een steen in de vijver en je krijgt steeds meer kringen in het water.
Ik had natuurlijk vooraf de hoop dat mijn boek wat kringen in het water zou veroorzaken, maar zóvéél!
Ik ben volkomen beduusd van alle reacties en mail die ik krijg.
Op de een of andere manier heb ik onbedoeld denk ik een hele gevoelige snaar geraakt.
Ik kreeg een heleboel mail en loftuitingen maar óók zelfs mailtjes van Nederlanders in Schotland, Engeland en verbazend genoeg zelfs eentje helemaal uit Chili.
Naast alle gedoe ga ik dus de komende weken eens peinzen hoe ik al die aandacht ga belonen.
Ik kom er op terug.

Jan Vredenburg

Druk, Druk, Druk..

Potverdorie! het dubbelleven van een kersverse auteur gaat niet over rozen!
Omdat ik naast mijn nieuwe leven als 'schrijver' (ik moet er nog steeds aan wennen)ook nog steeds zeer frequent kris kras door Nederland de theaters afstruin op zoek naar applaus kon ik pas tegen het ochtendgloren m'n E-mail checken.
En er was alwéér mail van de uitgever.
Dit keer met verzoeken contact op te nemen met maar liefst twee radiostations en twee kranten voor interviews.
En afgezien van deze nieuwe opdrachten ook nog heel veel lieve en verbaasde mailtjes van mensen met felicitaties en de mededeling dat ze het boek inmiddels besteld hadden.
Er was zelfs iemand die me vroeg of ik alweer aan een nieuw boek begonnen was, maar dat was een bevriende muzikant en die moet je nooit serieus nemen.
Toen ik na 3 uur slaap en een dag hard werken vanavond doodmoe op de bank plofte belde Aleid, één van de sterren uit het boek en met dat telefoontje was ik verguld.
Ze vertelde me dat ze al een speciaal plekje op haar nachtkastje had ingeruimd, maar dat ze bestellen via Internet eng vond.
Dat kan ik me voorstellen, maar iedereen kan ook op de 'gewone manier' aan het boek komen. Dat gaat zo:
Ga naar de reguliere boekwinkel en geef dit nummer:
ISBN:978-94-6089-366-7 en met dat nummer bestelt de boekhandel uw boek.

Tot snel

Jan Vredenburg

En dan dacht je dat je er was

Nog een beetje confuus van de snelheid waarmee 'mijn uitgever' (wat klinkt dat hè?) de zaken aanpakte werd ik alweer met nieuwe aanwijzingen en aanbevelingen bestookt.
Dit keer ging het over promotie.
Een uiterst belangrijk aspect zoals ik me nog levendig kan herinneren uit m'n muziekverleden.
Kranten, tijdschriften, radio, Internet en zelfs TV, allemaal even belangrijk.
In mijn stoutste dromen zag ik mezelf wel eens in zo'n hele luxe boekwinkel achter een tafel zitten met daarvoor rijen dames die allemaal een leuke opdracht in het net gekochte exemplaar van mijn boek wilden hebben.
Maar nu is het werkelijkheid en moet ik eerst veel werk gaan verzetten om uberhaupt ooit in aanmerking te komen voor zo'n signeersessie.
Ik hoor jullie denken, gaat íe nu al klagen? maar nee, nee, echt niet!
Ik wil jullie hulp!
Als jullie ideeën hebben voor promotie, maakt niet uit wat, laat het me weten.
Dan doemt misschien heel in de verte die felbegeerde signeersessie op, en daar gaat het toch om.
En er is uiteraard geen betere promotie dan 'hoort, zegt het voort'

Alvast bedankt

Jan Vredenburg

Zwanger van een boek ???

Tjonge jonge, het valt niet mee!!
Ik begin te begrijpen wat vrouwen moeten doormaken in de laatste dagen van hun zwangerschap, en dan heb ik niet eens last van weeën.
Maar het gevoel dat het allemaal op dat ene laatste beslissende moment aankomt Pfffff.
De cover terug voor de laatste controle, is de tekst van de achterflap correct?, en nòg een allerlaatste controle van het binnenwerk.
En dan...Pats! valt de proefdruk van de promotiemailing op mijn virtuele deurmat en dan ineens besef je dat het menens is.
Morgen vinden jullie allemaal de promotiemailing in de mail.

En dan a.s. maandag, zonder de nare bijverschijnselen die ik me nog levendig kan herinneren van de geboorte van mijn kinderen' ligt daar ineens m'n allereerste boek!
Ik zal het overweldigd door blijdschap trots in m'n handen houden en ben toch zó benieuwd wat jullie er van vinden.

Ik vergelijk het maar met een première.
Dan sta je toch ook stijf van de plankenkoorts, maar heb je voor jezelf al het besluit genomen er hoe dan ook een mooi seizoen van te maken.
Dat besluit heb ik nu ook genomen.

Jan Vredenburg

Een auteursbijeenkomst

Bericht van de uitgeverij.
Ze hebben de goede gewoonte om nieuwe auteurs tijdens een informele bijeenkomst kennis met elkaar te laten maken.
Tevens was het de bedoeling om ons ook even glimp van het inwendige van de uitgeverij te gunnen.
Toen de uitnodiging in E-mailbox plofte vond ik het meteen een charmant idee.
Wel had ik zoiets van; kijk mij nou, ik roep wat en zit vervolgens plotseling tussen de volgende generatie aanstormende Baantjers en Hemingway's.
Maar goed, een mooie eigenschap is dat ik van huis uit erg nieuwsgierig en niet bang ben om ergens op af te stappen, dus trok ik de stoute schoenen aan.
Het was gezellig en zeer informatief.
Slechts één keer hoorde ik "mijn nieuwe triller trilogie", maar dat was het dan ook.
Schrijvers blijken dus ook gewoon mensen.
Mijn contactpersoon bij de uitgeverij kwam even gezellig bijkletsen en gaf me een wagonlading tips en trucs mee over alles wat er in de komende weken op me af schijnt te gaan komen en drukte me nog van alles op het hart over de laatste correctieronde.
Ik dacht nog; "Mwa, dat zal wel meevallen, maar vandaag viel het manuscript inclusief cover met een enorme plof in mijn mailbox, en of ik het maar vóór de 22e in de definitieve versie wilde terugsturen!!
Waarom voor de 22e? Dan gaat namelijk de first-edition promotiemailing de deur uit!

Naar jullie!!

Dit gaat zo snel dat ik er een klein beetje aan moet wennen hoor.
Ik heb in mijn tijd veel platen gemaakt en ook de promotieafdelingen van platenmaatschappijen weten van wanten, maar dit slaat alles.
Maar zoals mijn moeder zaliger altijd zei: Zeur niet, Wat goed is komt snel! en daar hou ik het dan maar op.

Jan Vredenburg

Pasfoto hoofdbrekens

Ik kreeg de vraag om een aardige pasfoto in te sturen voor de achterflap.
Nou heb ik daar persoonlijk niet zoveel mee, want het gaat om de inhoud en minder om de verpakking nietwaar?
Maar goed, je wilt nu ook niet meteen als 'dwarsligger' en 'moeilijk mannetje' te boek staan dus vooruit met de geit.
En dan komt 't.
Je weet zeker dat je ergens nog wel zo'n mapje hebt liggen met de verplichte figuren voor een paspoort of rijbewijs.
Toen ik na lang zoeken het bedoelde mapje eindelijk gevonden had bleken er verschillende versies uit verschillende jaren in te zitten.
Het bekijken alleen al leverde me een salvo aan hoogelach op van vrouw en dochterlief.
En tja, ze hadden gelijk.
Op z'n aller voordeligst kon ik mezelf kwalificeren als crimineel of als lid van de een of andere rechts extremistische splintergroep.
Dat kon niet.
Althans, als ik tenminste meer dan één boek zou willen verkopen.
Uiteindelijk heeft mijn getalenteerde dochter me uit de brand geholpen door een foto van m'n band te nemen, de overige bandleden heel kunstig te elimineren zodat er een naar mijn idee redelijke foto van mij overbleef.
Deze foto heb ik dan maar ingestuurd en ik hoop dan maar dat hij zwaar genoeg, genoeg pixels,het juiste formaat etc. etc. heeft.
Mocht dit niet zo zijn laat ik dat natuurlijk onmiddellijk weten.
Even een sneak-preview?


En ja, ja, ik weet het, maar jullie zullen het er maar mee moeten doen.

Een boek...een wàt? Ja juist.... een BOEK !!

Als ik terugdenk ligt de oorzaak van dit alles in de laatste crisis die ons vol in het gezicht trof.
Je snapt niet hoe snel zoiets kan gaan, maar hele volksstammen raakten in paniek.
Het aantal optredens donderde met een rotgang in elkaar en sloeg zo ongeveer het bestaansrecht onder onze voeten vandaan.
Daarvoor was het ook niet gemakkelijk, maar daar zijn muzikanten aan gewend.
Nu werden we gedwongen om bijbaantjes te gaan zoeken, en dan verzeil je al snel in de schimmige wereld van de tijdelijke banen.
Toen aan het eind van m'n contract m'n collega's vroegen "wat ga je nu doen"? antwoordde ik wrokkig "ik ga hier een boek over schrijven".
Wist ik veel, dus begon ik.
Maar wat is dit leuk!!!! Schrijven is natuurlijk een echt vak, en daar had ik me behoorlijk op verkeken, maar wèl heel leuk.
Nu is een boek schrijven één, een uitgever vinden is nog een héél ander verhaal, maar ook nu had ik alle geluk van de wereld.
En nu zit ik dan midden in de mallemolen van correcties, foto's aanleveren en al die dingen waarvan je geen weet hebt als je onbezonnen roept "ik ga er een boek over schrijven".
Middels dit blog ga ik jullie op de hoogte houden van alle stappen die ik nog moet gaan zetten voordat ik als 'auteur' het eerste exemplaar in handen mag gaan houden.
En ik kan jullie mededelen; er gaat geen dag voorbij of er gebeurt nu wel iets, dus blijf alert.

Jan Vredenburg