Mag ik u voorstellen: Het zetduiveltje.
Hij is niet kwaadaardig, maar meer een lastig plaaggeestje die ongemerkt toeslaat.
Helaas zie je z'n duivelse plagerijtjes pas als het echt te laat is, namelijk als je boek gedrukt is.
Met de post komt je auteursexemplaar binnen en benieuwd pak je je eigen boek uit.
Dat is een bijzonder moment, dat kan ik u verzekeren.
Ik wil niet zover gaan dat ik een vergelijking ga maken met de geboorte van mijn kinderen, maar het is toch een stukje ziel en zaligheid wat je daar in handen hebt.
Dan ben je natuurlijk ook benieuwd hoe dat nou leest, je bent gewend aan de A4tjes en de pagina's op je beeldscherm maar dit is andere koek!
Dus....een kop thee, Maria biscuitjes erbij en je zoeft als het ware door de eerste pagina's heen.
WOW denk je, dat leest lekker weg dus ...nóg een kop thee en nóg meer biscuitjes en dan.......een hapering. Dat had je toch echt anders geschreven.
Je weet het zeker, want het manuscript ken je van voor naar achter, van binnen en buiten en visa versa.
Dan realiseer je je dat je opgenomen bent in de beginnende schrijverslijst van het zetduiveltje.
Enfin, hij heeft z'n visitekaartje achtergelaten en ik heb 'm streng als ik ben de toegang tot mijn toekomstige kopij en manuscripten ontzegd.
En mocht u een storend foutje tegenkomen: Sorry
Jan Vredenburg
