dinsdag 9 maart 2010

Lotgenoten

Tja, als het ei gelegd en uitgekomen is wordt het als vanzelfsprekend wat stiller op het BLOG.


MAAR..............dat wil niet zeggen dat ik stil zit, dat er geen actie ondernomen wordt door hele goede vrienden die vinden dat er nog veel meer boeken verkocht moeten worden en ik volgend jaar het boekenweekgeschenk zou moeten schrijven.
Hartstikke leuk en vlijend natuurlijk, maar de èchte pluim op m'n hoed kreeg ik vanmiddag.
Ik werd gebeld door iemand uit het zuiden van het land die m'n boek gelezen had en alle moeite van de wereld gedaan had om achter m'n telefoonnummer te komen.
Hij vertelde dat hij lotgenoot was, het boek in één adem uitgelezen had en dat hij hetzelfde bij de ....bank meegemaakt had.
Eén groot Dejavu was het en tijdens het lezen was alle ellende weer bovengekomen. Máár... het deed hem goed dat het nu opgeschreven was en hij nu niet langer meer het gevoel hoefde te hebben dat hij gek was en gefaald had in zijn werk.
Hij vertelde dat hij inmiddels gepensioneerd was maar regelmatig terugdacht aan de zoals hij het beschreef 'de slechtste jaren uit zijn carrière'.

Na een lang telefoongesprek hing ik met een behoorlijk dubbel gevoel op.
Ik wist niet goed of ik nu blij moest zijn met de schouderklop of verdrietig vanwege 'mijn gelijk'

Ik denk dat m'n volgende boek maar zo leuk moet zijn dat iedereen zich tranen lacht en ik bedankjes krijg van de tissuefabrikanten.

Jan

1 opmerking: